Od stycznia 2022 roku każdy nowo wybudowany pokojowy i kuchenny piec kaflowy, stawiany prze firmy zduńskie, powinien bezwzględnie posiadać odpowiedni certyfikat, potwierdzający spełnienie wymagań Ekoprojektu 2022.

Wszystkie nasze urządzenia grzewcze spełniają te wymagania, a nawet surowe normy niemieckie, austriackie i szwajcarskie.

Akumulacyjne kuchnie i pokojowe piece kaflowe nowej generacji, spełniające najsurowsze normy europejskie, przeznaczone m.in. do nowoczesnych domów niskoenergetycznych, wyposażonych w rekuperację (także wentylację grawitacyjną), są przedstawione tutaj

Jeszcze 50 lat temu w dni powszednie przebywało się głównie w dużej obszernej kuchni. Na trzonie kuchennym było gotowane jedzenie. Dzieci, wdrapawszy się na ciepły zapiecek, odrabiały lekcje lub drzemały zmęczone po intensywnej zabawie na śniegu. Legowisko przytulnego zapiecka upodobali sobie też starsi domownicy: dniem do ucinania drzemek, a nocą do spania. Przedstawiony obok, rozbudowany kuchenny piec kaflowy, to przykład współczesnego rozwiązania, u naszych sąsiadów z południa, zapiecka i po przeciwnej stronie przypiecka.

W minionych czasach w trzonie kuchennym palono cały czas, a z płaszcza kaflowego ścianki grzewczej lub ogrzewacza wypromieniowywało przyjemne ciepło na izbę, „niewoląc” wszystkich obecnych w swych objęciach na długie godziny. Buzujący pod płytą kuchenną wesoło ogień towarzyszył domownikom nieprzerwanie przez cały rok. Przy bocznych ścianach grzewczych kuchennego pieca budowano tzw. przypiecek, który służył do wygrzewania obolałych pleców i wchłaniania dobroczynnego promieniowania. Funkcję przypiecka pełniły też dostawione do ścian grzewczych ławy drewniane, na których leżały niedbale położone miękie skóry baranie, zachęcające swym widokiem do zajęcia na nich miejsca. Komin ceglany obok kuchni kaflowej jest także gorący, więc gdy obłożymy go kaflami i zbudujemy przy nim miejsce do siedzenia, to możemy również skorzystać z jego ciepła. W dzisiejszych czasach, gdy pomieszczenie kuchenne z powrotem odzyskuje

swą utraconą pozycję miejsca przesiadywania rodziny, przyjaciół, warto wyposażyć je w urządzenie grzewcze, czyniące je jeszcze bardziej atrakcyjnym. Duży kaflowy trzon kuchenny daje nie tylko przyjemne doznania wizualne i cieplne. Wszelkie odgłosy, wydobywające się z jego wnętrza: parskania, strzelania, syczenia czy pohukiwania, potęgują miłe doznania przebywających osób w jego towarzystwie. Z tego też powodu, obsługa trzonu na paliwa stałe to swoisty rytuał, który jak się już polubi, to tego typu kuchni nie zamieni się na żadną inną. Nawet, jak w jednej zabudowie kaflowej będzie wbudowana płyta elektryczna lub kuchnia gazowa, to używane są one do wstępnej szybkiej obróbki potraw, a właściwe gotowanie lub pieczenie odbywa się na płycie trzonu. Wyposażeni w tak silne i niezawodne zaplecze gastronomiczne do przygotowywania potraw, możemy śmiało udowadniać naszym gościom, że potrawy,

gotowane na prawdziwym otwartym ogniu, smakują najlepiej, a wypieki - wyciągane z piekarnika - są tak samo pyszne, jak za babcinych czasów. Ta stara prawda jest znana nie tylko wielu doświadczonym gospodyniom. Najbardziej ortodoksyjni smakosze nie są w stanie przełknąć wielu potraw, przygotowanych na kuchence gazowej lub elektrycznej, utrzymując, że nie mają przyjemności delektowania się ich płaskim smakiem. Rzeczywiście, jeżeli chodzi o wydobycie czystego mocnego, a zarazem subtelnego, smaku większości tradycyjnych staropolskich potraw, wymagających dłuższego czasu nadtrawiania ogniem, a nierzadko jeszcze i innej późniejszej powolnej obróbki termicznej, to tradycyjny trzon kuchenny na paliwa stałe jest w tej dziedzinie bezkonkurencyjny. Potrafi wydobyć tak oryginalne smaczki, których nie zapomina się później do końca życia. Nie dziwi więc fakt, że wiele gospodyń, pomimo tego, że nie posiada trzonu kuchennego ani przenośnej kuchni na paliwa stałe (westwalki), próbuje skopiować te

smaki na innego typu urządzeniach, do których ma dostęp, stosując się ściśle do przepisów i używając tych samych przypraw. Zapamiętany z przeszłości i zakodowany głęboko w ich zmysłach smak, właściwą konsystencję, miękkość, soczystość i zarazem kruchość potraw - nie są w stanie jednak odtworzyć. Dania, przygotowywane „na płycie”, są esencjonalne, a ich poszczególne składniki nie zamieniają się tak łatwo w bezkształtną masę. Najzwyklejsza w świecie jajecznica jest niezwykła w smaku. Zupełnie inaczej odczuwa się ją w ustach

(konsystencja) i inaczej wygląda na talerzu. A prawdziwy rosół, gołąbki - delikatne i rozpływające się w ustach, bigos (im dłużej nadtrawiany ogniem, tym wyśmienitszy), golonka lub żeberka w kapuście, ptaki z gęsiarki? Przepyszne potrawy można by tu długo wymieniać. Przyrządzane na tradycyjnej kuchni są wirtuozerią smaków, a w przypadku posiadania kuchni elektrycznej lub gazowej, rzadko kiedy są wykonywane. Takie potrawy, jak np. galareta z zimnych nóg i golonek, wymagająca wielogodzinnego powolnego gotowania produktów, by łatwo było można później oddzielić mięso i powięzia od kości, także skutecznie zniechęcają gospodynie, dysponujące tylko kuchnią elektryczną lub gazową, do ich przygotowania. Gotowanie, pieczenie i duszenie na trzonie kuchennym jest samą przyjemnością. Sterowanie temperaturą i intensywnością ognia jest precyzyjne i łatwe, czego nie można powiedzieć o kuchni gazowej i elektrycznej. Te same czynności, podczas przygotowywania troszkę „trudniejszej” potrawy, są podczas obsługi kuchni elektrycznej lub gazowej i irytujące, i wręcz często niemożliwe do wykonania z przyczyn technicznych.

W kuchni elektrycznej, energia cieplna oddziaływuje na potrawy w sposób zbliżony do ciągłego. Termostat włącza lub wyłącza pole grzewcze (w przedziale histerezy temperatury zadanej), by utrzymać w miarę stałą temperaturę podgrzewania, nastawioną wcześniej przez użytkowniczkę kuchni. Są to bardzo powolne zmiany i niewysokie, więc można przyjąć, że temperatura oddziaływania pola grzewczego jest stała i to w każdym punkcie dna garnka. W przypadku kuchni gazowej, temperatura płomienia nie ma praktycznie żadnych wahań. Jest stała, a płomień jednostajny, podobnie jak w palniku podczas spawania gazowego. I w jednym, i w drugim przypadku

- temperatura elektrycznego pola grzewczego i płomienia gazowego - jest niezmienna, oddziałująca z jednakową intensywnością na potrawę w garnku. Ogień w palenisku trzonu kuchennego na paliwa stałe (także w palenisku przenośnej westwalki) to płomienny żywioł. Dziki, gwałtowny i zmienny. Tak naprawdę, to nie ma w palenisku jednego ognia jako całości. W zależności od rodzaju paliwa, jego stopnia jednorodności budowy wewnętrznej, stopnia rozdrobnienia i ułożenia do spalania, w palenisku występuje bardzo duża lub duża liczba małych ognisk zapalnych, niezależnie się spalających, o różnej intensywności spalania i wysokości płomienia. Każde z nich, z osobna, nigdy nie pali się jednostajnie, tylko jest mocno zmienne i niespokojne. Jedne z nich zanikają,

inne łączą się z sąsiednimi ogniskami, a jeszcze inne występują obok siebie. Palenisko urządzenia grzewczego na paliwa stałe to środowisko bardzo dynamiczne, w którym współczynnik nadmiaru powietrza jest wysoki, by wytworzyć odpowiednio dużą moc gotowania, a więc i powstały „przeciąg” w palenisku jest niemały, potęgujący jeszcze bardziej intensywność zmian chwilowych procesów spalania. Stąd też m. in. słyszalne są tak cudne odgłosy, wydobywające się podczas palenia. Wytwarzana, podczas procesów spalania, burza żywiołów, w postaci rozszalałych zmiennych płomieni, oddziaływuje bombardująco od spodu, na różne obszary dna garnka, w sposób mocno zróżnicowany. To właśnie ta energia cieplna, prawdziwego zmiennego i żywiołowego ognia, o dużym procentowo stopniu chaotyczności zmian, sprawia, że potrawy uzyskują tak odmienne właściwości od tych, przyrządzanych na poprzednio omawianych kuchniach. Gwałtowność zmian oddziaływania energii cieplnej,

to klucz do osiągnięcia wysublimowanych smaków. W najdroższych i najekskluzywniejszych restauracjach na całym naszym globie, najwykwintniejsze i najdelikatniejsze potrawy przyrządzane są zawsze na prawdziwym żywym ogniu. Nie wszystkie potrawy wymagają dość intensywnego traktowania ich energią cieplną. Rosoły, bigosy, żeberka lub golonka w kapuście, gęś lub kaczka z nadzianką przygotowywana w gęsiarce, gołąbki, wszystkie inne potrawy, wymagające wolnego ognia lub wręcz pykania, są wymarzone dla trzonu kuchennego na paliwa stałe. Tylko na nim pierwotnie były z powodzeniem przyrządzane i, na przestrzeni wieków, wielce sobie chwalone przez smakoszów. Kuchnia kaflowa, na swoich płytach do gotowania, posiada wiele stref, różniących się między sobą intensywnością nagrzewania. Na płycie umieszczonej nad paleniskiem

Im dalej od paleniska, nad główną trasą przepływu gorących gazów w kierunku komina, tym płyty mają niższą temperaturę nagrzewania. Gdy postawimy garnek obok głównego nurtu przepływu gorących gazów, temperatura płyty w tym miejscu będzie jeszcze niższa. Zróżnicowanie temperatur, poszczególnych stref na płytach grzewczych, wykorzystuje się do bardzo elastycznego przygotowywania wielu potraw na raz. W zależności od tego, jak intensywnej obróbki cieplnej wymaga każda konkretna potrawa w danej chwili, umieszcza się ją precyzyjnie, na właściwym dla jej potrzeb miejscu. I tak, na metalowych płytach mogą stać garnki z potrawami burzliwie gotującymi się (także piekącymi się), mniej intensywnie gotującymi się, lekko pykającymi na wolnym ogniu lub duszącymi się.

czajnik, w takim miejscu, w którym - tylko cichuteńko pogwizdując - dyskretnie przypomina nam, że posiada w sobie, zawsze gotową do użycia, gorącą wodę na kawę lub herbatę. Na płytach znajdzie się też miejsce na garnki z resztkami potraw, zalane wodą, by w cieple odmakały z przywartych do ich ścian pozostałości. Liczbę garnków (tygli, patelni), która powinna się zmieścić na raz na płytach, musimy przewidzieć jeszcze przed zaprojektowaniem kuchni kaflowej. Wielkość powierzchni grzewczej płyt powinna być tak dobrana, by trzon kuchenny zawsze mógł swobodnie obsłużyć przewidzianą dla niego liczbę osób. Gdy potrzebne jest dokonanie natychmiastowej zmiany intensywności obróbki cieplnej jakiejś potrawy, to manewr ten wykonuje się bardzo łatwo, wygodnie i szybko. Po prostu garnek przeciąga się po płytach na właściwe dla niego miejsce. Bez żadnego podnoszenia i dźwigania. Wszelkie garnkowe roszady, dokonywane na płytach grzewczych, nie wymagają użycia zbyt dużych zasobów sił. Możliwość płynnego przestawiania garnków w różne strefy cieplne płyt, jest dużym ułatwieniem w zapanowaniu nad każdą potrawą z osobna, choćby tych garnków „w godzinach szczytu” była duża ilość na nich.

Sposób oddziaływania prawdziwego ognia kuchennego trzonu na potrawy jest odwrotnością działania energii cieplnej płyty elektrycznej i palników gazowych. Ciepło tych dwóch ostatnich jest „ułożone”, można by rzec: ujarzmione i zupełnie bez życia. To ciepło techniczne. Dlatego potrawy na nich - gotowane lub smażone - smakują, jak smakują. Jakość dań przyrządzanych, czy to na jednej kuchni czy na drugiej, jest praktycznie taka sama i właściwie nie do odróżnienia. Różnic smakowych, potraw przyrządzonych na kuchni na paliwa stałe i na kuchni gazowej lub elektrycznej,

nie będą w stanie wyczuć tylko Ci, którzy wypychają swoje żołądki żywnością typu Fast Food i pochłaniają ogromne ilości słodyczy. Dla nich nawet potrawy z kuchenki mikrofalowej będą miały znakomity smak. Posiadając kuchnię kaflową, można powrócić do przygotowywania z całą rodziną wakacyjnych słoikowych przetworów na zimę, do starej tradycji suszenia jagód, grzybów i orzechów nad płytą kuchenną. Będą one odznaczać się później dłuższą trwałością, wyśmienitym smakiem i aromatem, nieosiągalnym dla tych, którzy suszą je nad unoszącymi się tłustymi spalinami z fajerek kuchenek gazowych.

Kilkudniowe powolne wysmażanie powideł w wielkim miedzianym saganie na płycie trzonu, to żadne obciążenie dla niego, a duża frajda dla domowników. Wiszące nad kuchnią grzybowe lub jabłkowe naszyjniki, czosnkowe i cebulowe warkocze, suszone aromatyczne zioła - wszystkie te wspomnienia z czasów dzieciństwa, gdy byliśmy w babcinej kuchni, mogą na nowo ożyć. A piekarnik pieca kuchennego, to nie tylko miejsce powstawania drażniących powonienie pieczonych pyszności. To także wyśmienite miejsce suszenia owoców, warzyw czy grzybów. Bardzo smaczną atrakcją, i wyborną przy tym zabawą, jest smażenie kiełbas na długich grillowych widelcach, nad prawdziwym ogniem, po wyjęciu fajerek. Unikalny smak mają także smażone kromki chleba, układane bezpośrednio na płycie. Najsłynniejszymi jednak wypiekami z rozgrzanych płyt są legendarne podpłomyki, doceniane przez młodych i starszych. Można je zjadać później na niezliczoną liczbę sposobów.

Kuchnia kaflowa na paliwa stałe ma bardzo ważną zaletę, której nie sposób przecenić. Wokół trzonu i nad nim są zawsze czyste ściany. Gospodynie, które posiadają kuchenki gazowe, wiedzą doskonale ile wysiłku potrzeba, by walczyć z tłustymi ścianami, okapem wyciągowym i szafkami wokół niego. Wszystkie te sprzęty są oblepione brudnym tłuszczem, do którego przykleja się zaciągany przez okap kurz. Wyczyszczenie ich jest skuteczne tylko na krótki okres czasu i całość znów w szybkim tempie pokrywa się klejącym nalotem. Tłuste spaliny gazowe, w połączeniu z unoszącą się parą podczas gotowania i pieczenia, wytwarzają lepkie osady, które unosząc się,

problemy nie występują zupełnie. Nawet wtedy, gdy nie ma nad nim okapu. Z tego też powodu, często okap montuje się tylko nad kuchnią gazową i ewentualnie nad płytą elektryczną, gdy wbudowane są w płaszcz kaflowy trzonu. Okap nad trzonem kuchennym na paliwa stałe, jeżeli jest już budowany, spełnia raczej tylko funkcję dekoracyjną.

rurą lub bratrurą (zapożyczenie z języka niemieckiego). Dodatkowo wyposaża się go w kociołek do podgrzewania ciepłej wody użytkowej, zawsze potrzebnej w kuchni. Gdy komplet okuć wraz z kociołkiem jest wykonany ze stali nierdzewnej, kociołek umieszcza się najczęściej w ogrzewaczu nad

piekarnikiem lub piekarnikami, gdy są dwa. Jest wtedy zaopatrzony w kranik spustowy do pobierania zagrzanej wody. Zamiast kociołka z kranikiem (lub nad nim, gdy jest w zestawie) umieszcza się nieraz dodatkową komorę (rodzaj podgrzewacza), zamykaną ażurowymi albo mniej lub bardziej szczelnymi drzwiczkami, służącą do utrzymywania w ciepłym stanie gotowych potraw i talerzy, do suszenia owoców i warzyw, rozmrażania produktów. W niektórych przypadkach komora ta nie posiada żadnego, nawet ażurowego, zamknięcia. Występuje w postaci otwartej gorącej niszy. Gdy okucia w kuchni kaflowej są żeliwne, kociołek na wodę jest także wykonany z żeliwa. Wnętrze ma pokryte emalią spożywczą i zaopatrzony jest w podnoszoną klapę. Jest wtedy umieszczony na poziomie płyty kuchennej (jest wbudowany w nią).

żeliwnej pokrywy. Przy większym zapotrzebowaniu na gorącą wodę zamontowuje się w palenisku kuchni kaflowej cieplny wymiennik wodny w postaci wężownicy (podkowy) lub tzw. „cegiełki” (w różnych regionach są inne tradycje stosowania) połączonej z izolowanym zasobnikiem ciepłej wody lub z jednym albo dwoma grzejnikami żeliwnymi, gdy ma być podłączony

Jeżeli w pomieszczeniu kuchennym brak jest miejsca na tak rozbudowaną kuchnię, a bardzo chcielibyśmy takową posiadać, możemy skorzystać, jeśli to możliwe, z powierzchni pomieszczenia za ścianą. Część budowli kuchennej można umiejscowić w tym pomieszczeniu. Od strony kuchni będą widoczne, oprócz drzwiczek paleniskowych i piekarnika, tylko drzwiczki np. pieca chlebowego czy wędzarni, a wnętrza tych urządzeń zajmą miejsce za ścianą. Trzon kuchenny może być tak zbudowany, by jak najmniej ciepła przekazywał poprzez swój płaszcz kaflowy na izbę kuchenną, jeżeli nie życzy sobie tego użytkownik. Będzie posiadał wtedy przede wszystkim funkcję gotowania i pieczenia (z zamontowaną wężownicą także funkcję przygotowywania ciepłej wody użytkowej), natomiast w małym zakresie funkcję ogrzewczą. W takim przypadku, w celu zmniejszenia masy akumulacyjnej i wytworzenia izolacji powietrznej, skrzynki kafli nie wypełnia się gliną i płytkami szamotowymi, tylko pozostawia puste. Płaszcz kaflowy można dodatkowo oddzielić od ceglanego wnętrza pieca, wstawiając pomiędzy nich płytę izolacyjną lub wełnę mineralną.

Obok płyty grzewczej trzonu kuchennego możemy wbudować w blat grzewczy także piec kuchenny elektryczny z płytą ceramiczną, jak i piec gazowy (jeden i drugi w wersji do zabudowy). Całość bardzo ładnie prezentuje się otoczona jedną ramą z galeryjką.

Jeżeli kuchnię kaflową ustawimy węższym bokiem do komina, by (widoczna wtedy) część kaflowego tyłu kuchni również wypromieniowywała w jakimś stopniu nam ciepło na pomieszczenie, a nie grzała ścianę, jak to bywa przy tradycyjnym ustawieniu trzonu kuchennego, to uzyskamy w ten sposób dodatkowe ciepło promieniowania. Takie usytuowanie kuchni stwarza nam nowe możliwości w aranżacji izby. Za kaflową kuchnią powstaje ciepła, przytulna przestrzeń, idealnie nadająca się na miejsce do spożywania posiłków. Gdy tylną ścianę (lub część jej) zrobimy nie wyższą niż jedna, dwie warstwy kafli z gzymsem, to spożywając posiłki, będziemy mieli kontakt wzrokowy z osobą stojącą przy kuchni i przyrządzającą nam pyszne potrawy, lecz nie będziemy widzieli garnków stojących na płycie. Jeżeli nad piekarnikiem

W pewnych warunkach, kuchnia usytuowana bokiem do ściany kominowej (zdjęcie obok), dzieli pomieszczenie kuchenne na część, gdzie przygotowuje się posiłki i na część z ciągiem pieszym i miejscem do jedzenia. Będąc ulokowana w środkowej części kuchni, i posiadając boczny ogrzewacz kaflowy, pełni ona znakomicie funkcję ogrzewczą izby. W powstały „półwysep”, utworzony ze stojącej bokiem do ściany kuchni, aż prosi się wbudować również drugą alternatywną kuchnię np. z elektryczną płytą ceramiczną, by dwa urządzenia kuchenne (nawzajem się uzupełniające) skupić koło siebie dla własnej wygody ich użytkowania i zachowania ładu estetycznego w pomieszczeniu. Jeżeli przewidywany jest okap nad kuchnią kaflową i elektryczną, może być on w jakiejś części lub w całości pokryty kaflami.

Kuchenny trzon kaflowy może posiadać wybudowaną dodatkową ściankę grzewczą z płaszcza kaflowego (rodzaj mniejszej mocy ogrzewacza kaflowego) z kanałami dymowymi w środku. Jest ona umieszczona nad płytami kuchennymi do gotowania, w tylnej części kuchni w tzw. fartuchu kaflowym i zakończona najczęściej na górze półką lub gzymsem, w zależności od stopnia wpuszczenia jej w ścianę. W trzonie przedstawionym obok, z wbudowaną w niego kuchnią elektryczną i piekarnikiem elektrycznym, ścianka grzewcza rozciąga się na całkowitej długości tych dwóch połączonych urządzeń. Gdyby ściankę grzewczą z kanałami dymowymi wpuścić całkowicie w ścianę i w znajdującym się z tyłu pomieszczeniu wykonać także ściankę z kafli, to wtedy jej ciepło promieniowania byłoby emitowane na dwie jej strony. Uchodzące gorące gazy do komina można by wykorzystać do dogrzewania jakiegoś małego sąsiedniego pomieszczenia na przykład korytarza.

Zamiast ścianki grzewczej, może być-wybudowany z boku kuchni-pionowy ogrzewacz, na tyle szeroki, by pomieścić w sobie piekarnik. Tego typu ogrzewacz, posiada większą powierzchnię kaflową wypromieniowywania niż ścianka grzewcza umieszczona w fartuchu kaflowym, a więc i większą od niej wydajność cieplną. W takim bocznym ogrzewaczu mogą być umieszczone dwa piekarniki (jeden nad drugim) lub piekarnik i nad nim kociołek na ciepłą wodę w kształcie zamkniętego pudła z lejkiem do napełniania i kranikiem spustowym.

piekarnikami w pionie lub z dwoma piekarnikami i umieszczonym nad nimi dodatkowo kociołkiem na ciepłą wodę (trzon typu wiedeńskiego). Ten wariant trzonu, z trzema okuciami, wymaga jednak największego ciągu kominowego, więc nie w każdych warunkach jest możliwy do zrealizowania. Wersja zastosowanych rodzajów i ilości okuć zależy od indywidualnych potrzeb użytkownika kuchni. Boczny ogrzewacz, z zamontowanymi w nim okuciami, ogrzewa izbę kuchenną ciepłem przepływających przez niego gorących gazów odlotowych, w czasie gotowania na płycie lub pieczenia potraw w piekarniku, które jest akumulowane w jego płaszczu kaflowym i emitowane w postaci promieniowania, także po wygaszeniu ognia w palenisku.

Gdy będzie posiadał zamontowany dodatkowo wymiennik wodny w palenisku, wtedy podczas palenia, przy okazji, będzie produkował dodatkowo ciepłą wodę użytkową, bardzo potrzebną w łazience i w kuchni. Jeżeli ustawimy przy kaflowym ogrzewaczu jakąś ławę do siedzenia, to osoby szczególnie lubiące „ciepełko”, a takich osób (zwłaszcza wśród pań) jest naprawdę dużo, mogą wygrzewać się do woli zarówno podczas mroźnych zimowych dni, jak i podczas chłodniejszych deszczowych dni letnich. Zwłaszcza osobom z niskim ciśnieniem taki kaflowy ogrzewacz podładuje ich biologiczne akumulatory.

W kuchni kaflowej, umieszczonej symetrycznie w narożniku izby, mały kaflowy ogrzewacz może znajdować się nad płytami kuchennymi w ich tylnej części. Może posiadać jeden piekarnik, dwa piekarniki lub piekarnik z kociołkiem. Może być pozbawiony wszelkich metalowych okuć kuchennych w płaszczu kaflowym. Płyta elektryczna do gotowania wbudowana w trzon z boku, pod nią wysuwany obszerny pojemnik, a nad nimi utworzona niszka, na zawieszenie przyborów kuchennych, w fartuchu kaflowym, zwieńczonym półkami na różnych poziomach, tworzy kompozycyjnie całość bardzo zgrabną i miłą dla oka.

Ciepło ogrzewacza możemy wykorzystać do ogrzewania drugiego pomieszczenia usytuowanego za ścianą kuchni. Wtedy kanały dymowe takiego ogrzewacza z ich masą kumulacyjną budujemy w dzielącej te pomieszczenia ścianie. Ogrzewacz wypromieniowuje równocześnie ciepło na kuchnię i z drugiej strony (także poprzez płaszcz kaflowy) na

pomieszczenie przylegające do niej. Powyżej - przykład ogrzewacza w trzonie kaflowym umieszczonym w narożniku, obok - w kuchni kaflowej naściennej. I jeden i drugi, poprzez swój płaszcz kaflowy, ogrzewa pomieszczenie kuchenne i te znajdujące się za ścianą. Trzon obok wyposażony jest w kierownicę przepływu spalin. Za jej pośrednictwem, w zimniejsze dni, możemy przekierować gorące gazy spalania przez te dodatkowe kanały dymowe ogrzewacza

Trzon (obok) z dwoma ogrzewaczami, umieszczonymi po obu jego stronach, ma możliwość używania naprzemiennie jednego i drugiego ogrzewacza. Gorące gazy z paleniska możemy puścić na prawy ogrzewacz, gdy mamy życzenie coś upiec w piekarniku, a przy okazji skorzystać z ciepłej kawiarki, umieszczonej nad nim. Kaflowy płaszcz ogrzewacza będzie ogrzewał nam - przy okazji - izbę, poprzez przyjazne promieniowanie. Gdy nie mamy życzenia korzystać z piekarnika i

Ogrzewacz trzonu kuchennego może przybierać formę mniej lub bardziej rozbudowaną. Ten, przedstawiony na zdjęciu obok, składa się z dwóch połączonych brył. Lewa część ogrzewacza z piekarnikiem przechodzi w drugą węższą, ale wydłużoną jego część. Taka konstrukcja umożliwiła wykonanie wygodnego kaflowego przypiecka dla dwóch osób, by mogły one dogłębniej poczuć jego gorącą bliskość na swych plecach. Przed siedziskiem kaflowego

przypiecka można postawić stolik, wtedy dwa miejsca przy nim będą zawsze bardzo ciepłe. Kuchenny piec kaflowy, odpowiednio posadowiony w narożniku wewnętrznym izby, może - oprócz pomieszczenia kuchennego - ogrzewać naprzemiennie dwa pomieszczenia, sąsiadujące przez ściany. W tym przypadku, kanały dymowe dwóch ogrzewaczy, umieszczone są w każdej ze ścian, dzielących te pomieszczenia. Kaflowe ścianki grzewcze ogrzewaczy,

znajdujących się od strony izb, przylegających do pomieszczenia kuchennego, można wykonać z innych wzorów i kolorów kafli, niż trzon kuchenny i odpowiednio je ozdobić kaflami gzymsowymi, dekoracyjnymi, czy zwieńczającymi według upodobania. W każdym więc pomieszczeniu, kaflowa część grzejna, może mieć swój niepowtarzalny i oryginalny charakter. Jedna bryła może mieć całkiem inny kształt niż druga i być zbudowana w zupełnie odmiennym stylu. Przy tego typu rozwiązaniu montuje się w piecu kuchennym obrotowe szybry, których zadaniem jest kierowanie gorących gazów albo na jeden, albo na drugi ogrzewacz. Gdy boczny ogrzewacz, z pionowymi kanałami dymowymi, będzie wyposażony we własne dodatkowe palenisko (z przeszkleniem lub bez), jak w normalnym kaflowym pokojowym piecu grzewczym, wtedy korzystanie z jego ciepła będzie w większym stopniu niezależne od konieczności palenia w palenisku trzonu kuchennego. W tym dodatkowym palenisku można napalić - w razie potrzeby - nawet wtedy, kiedy

kuchnia kaflowa będzie nieużytkowana. Ogrzewacze kuchenne mogą być różnie usytuowane względem trzonu i ściany kominowej. Dzięki temu mogą ogrzewać pomieszczenie w którym się znajdują, pomieszczenie kuchenne i te sąsiednie za ścianą lub tylko te za ścianą. Wszystkie przedstawione powyżej rozwiązania, z różnego typu ogrzewaczem (ogrzewaczami), korzystają z jednego kanału dymowego. Ogrzewane izby przez kaflowe ogrzewacze kuchenne nie powinny mieć za dużych kubatur, gdyż kuchenne ogrzewacze nie

Wizualnie bryłę można zachować jako jedność, lecz w środku byłyby to dwa oddzielne i niezależne od siebie urządzenia, z osobnymi paleniskami. Każde z nich wymagałoby swego oddzielnego kanału dymowego, by można było jednocześnie opalać i użytkować całość rozbudowanej bryły lub każde urządzenie z osobna. Ich sumaryczne pojemności i wydajności cieplne, byłyby dużo większe od przedstawionych powyżej wszystkich rozwiązań. Stworzyłby się kombajn gastronomiczno-ogrzewczy, zdolny ogrzać większe i duże powierzchnie.

Przy wysokim kominie ceglanym i obszerniejszym przekroju poziomym jego wnętrza, wystarczy nieraz jeden kanał dymowy, by obsłużył całość kaflowego obiektu. Jest to świetne rozwiązanie nie tylko na ogrzewanie domu mieszkalnego, ale i na skuteczne ogrzanie domku rekreacyjno- wypoczynkowego, użytkowanego całorocznie, ale nie w sposób ciągły. Tego typu kaflowy kompleks grzewczy, jako monolit umieszczony na środku obszernej izby, i posiadający duży napiecek, z możliwością spania na nim, i przypiecki, na których w dzień

Do instalacji hydraulicznej powinien być dodany środek niezamarzający. Kompleks można oczywiście rozbudowywać o inne urządzenia, by uatrakcyjnić i umilić nam pobyt. Można do nich zaliczyć np. piec chlebowy, grill lub nawet wędzarnię. Z tymi dodatkowymi urządzeniami, będzie nie tylko wybornie nas karmił i ogrzewał, ale także spełniał nasze nawet najsubtelniejsze zachcianki kulinarne podczas biesiadowania. Cały kompleks można obejść naokoło i gdziekolwiek nie stanęlibyśmy naprzeciwko niego, zawsze będzie

Ozdobne kaflowe akcenty (w postaci jednobarwnie szkliwionej płaskorzeźby, jak i z malowanymi ręcznie kolorowymi motywami) mogą pojawiać się w różnych miejscach płaszcza kaflowego. Poza nim - także. Pojedyncze dekoracyjne kafle, nawiązujące swymi motywami do wystroju lub charakteru izby kuchennej, można wkomponować np. w ścianę, obok kuchni kaflowej. Ale nie tylko tam. Odpowiednio zaprezentowane - w pobliżu wydzielonego kącika do jedzenia - zachwycać będą oczy biesiadników podczas oczekiwania na wniesienie kolejnych dań. Kafle dekoracyjne mogą posiadać nawet pokaźne rozmiary. Przedstawiają malaturowe (malowane ręcznie) sceny rodzajowe (sceny z życia codziennego, obyczaje, prace, zabawy), malowane pejzaże

W kuchni kaflowej możemy zamontować drzwiczki paleniska, wyposażone w witroceramiczną szybę. Hipnotyczne właściwości ognia kominkowego, przenosimy z salonu do pomieszczenia kuchennego. Fasada drzwiczek, z szybą witroceramiczną, może być różnej wielkości. Wszystko zależy od wyboru wzoru trzonu kuchennego, jego usytuowania względem innego wyposażenia kuchni, wielkości i rodzaju wystroju pomieszczenia, w którym się znajduje, rodzaju użytych kafli itp. Palenisko, wyposażone w szybę witroceramiczną, niekoniecznie musi znajdować się nad popielnikiem. Jeżeli zależy nam, by na ścianie frontowej było jak najmniej widocznych metalowych okuć, wtedy umieszczamy na niej tylko przeszklone drzwiczki paleniska, po lewej lub prawej stronie, a drzwiczki popielnika umieszczamy za rogiem, z boku kuchni. Piekarnik także można umieścić na ścianie bocznej. Trzeba tylko przewidzieć dojścia z boków, aby swobodnie obsługiwać i popielnik, i piekarnik. Widoczny ogień za panoramiczną szybą jest bardzo atrakcyjny wizualnie. Im większa jest jednak szyba w palenisku, tym większe

Siedząc sobie wygodnie i relaksując się widokiem pląsającego po polanach radośnie ognia, chętniej pozostaniemy dłużej z bliskimi w izbie kuchennej, nie tylko na czas posiłku. Wśród tajemniczo poruszających się cieni po suficie i ścianach, będących odzwierciedleniem ruchu płomieni, przedostających się przez nieszczelności płyt kuchennych, łatwo jest powrócić do snucia wieczorami ciekawych wspomnień i wciągających opowieści, które pamiętamy z

opowiadań naszych dziadków. To właśnie w izbie kuchennej, pomiędzy załadunkami nowych szczap drewna do paleniska trzonu kaflowego, dowiadywaliśmy się od nich o niezwykłych wydarzeniach - prawdziwych lub zmyślonych. Nie było to ważne. Ważna była natomiast ta aura tajemniczości wszechogarniająca słuchających, a wyczarowywana za każdym razem w izbie poprzez efekty akustyczne spalanych polan. Wydobywające się zmienne dźwięki spod płyty kuchennej: trzaski, pohukiwania, szmery, różnego rodzaju świsty i gwizdy, począwszy od jękliwych, a na ostrych i gwałtownych skończywszy, we wtórze z wyjącym, chwilami przeraźliwie, wiatrem w kominie, uzupełniały akustycznie snute historie i potęgowały ich dramatyzm. I zawsze dopasowywały się do fabuły.

Przedstawiony obok kaflowy wystrój kuchni nastraja nas sentymentalnie, psychicznie uspokaja i odpręża, a jednocześnie usposabia optymistycznie. Cała izba emanuje ciepłem, dyskretnie zapraszając do pozostania i biesiadowania. Kusi do poczęstowania się czerwonym winem, do nadkrojenia świeżo upieczonego bochna chleba, koniecznie z uwędzonymi własnoręcznie wędlinami lub dostarczonymi przez zaprzyjaźnionego z nami rzeźnika, przygotowującego je starymi tradycyjnymi metodami. Kolorowa świeca, dyżurująca na stole, jest w ciągłej gotowości do stworzenia jeszcze milszego i uroczystszego nastroju. Kontrolowany bezład panujący w kuchni, pozwala nam czuć się rozluźnionym i swobodnie. Promieniujące zdrowe ciepło z płaszcza kaflowego ogrzewacza

W nowocześnie urządzonej izbie, kuchnia kaflowa (pomijając potrzeby kulinarne i ogrzewania) jest przede wszystkim wskazana dla złagodzenia odczucia chłodu, charakterystycznego dla modernistycznych rozwiązań. Trzon kaflowy nigdy nie jest milczący. Wydaje zawsze, choćby ciche, ale życzliwe pomruki. Nawet, gdy się nie patrzy w jego stronę, słyszy się i czuje jego obecność. A gdy posiada choć małą szybkę w palenisku, zniewala na dłuższy czas. Niekonwencjonalnym rozwiązaniem jest zastąpienie gzymsami kaflowymi, zamontowanej na wysokości płyty grzewczej, metalowej ramy z galeryjką. Zastosowane gzymsy, na tej wysokości i na górze deki ogrzewacza, mogą mieć jeszcze prostszą formę i nie wystawać w ogóle poza pionową bryłę trzonu, tylko być z nią zlicowane. Ciemne matowe kafle i kontrastowe spoiny łamią typową konwencję. Trzon zostaje wyeksponowany do roli dominującego elementu wyposażenia izby.

Strop pomieszczenia osadzony jest na ciemnobrązowych poziomych i pionowych belkach, wzmocnionych ozdobnymi konsolami, pełniącymi funkcję konstrukcyjno-dekoracyjną. Na tle surowo wykończonych jasnych ścian, są mocnym akcentem wizualnym izby. Rustykalność wystroju wzmacnia wyłożenie podłogi wokół trzonu prawdziwymi kamiennymi płytami. Stopień nierówności ich powierzchni zależy od indywidualnego wyboru. Wyposażenie izby w starodawne ciężkie meble wykonane np. z litego drewna sprawi, że dogłębniej „poczujemy” w niej ducha minionych czasów. W takim stylowym otoczeniu, poczesne miejsce zajmuje to urokliwe kuchenne urządzenie. Zastosowano w nim klasyczne wzory kafli, ale o niestandardowych wysokościach, które zdobywają sobie w Polsce coraz większą popularność. Ich nietypowe moduły, nieszablonowe rozmieszczenie kafli ozdobnych, listew dekoracyjnych, wąskich gzymsów, rozdzielających wszystkie te elementy i ich kompozycja, jako całości, wpłynęły na utworzenie ponadczasowego finezyjnego i zmysłowego kształtu kuchni.

Trudno wyobrazić sobie brak kaflowego trzonu kuchennego w rewitalizowanych starych dworach, gospodarstwach agroturystycznych, pensjonatach, gospodach i karczmach serwujących tradycyjną kuchnię czy w licznie powstających jadłodajniach, reklamujących się przyrządzaniem swojskich domowych obiadów. Zdrowa dieta optymalna jest coraz bardziej popularna nie tylko w naszym kraju. Do przygotowywania tych wszystkich smakowitości dla osób będących na tej diecie, żadne inne urządzenie kuchenne nie nadaje się lepiej, jak tradycyjny kaflowy trzon kuchenny. Często zdarza się, że nie posiadamy komina w salonie, natomiast „odkrycie” w kuchni wolnego, niewykorzystanego kanału dymowego nie jest znowu taką rzadkością. Wystarczy trochę uporu i wspomnienia z dzieciństwa mogą stać się jawą.

Kuchnia kaflowa z wężownicą (podkową) to optymalna forma ogrzewania, odpowiadająca najnowszej koncepcji energetycznej, gdyż wykorzystywany jest efektywnie nadmiar ciepła, który uszedłby i tak do komina. Gdy, zamiast typowej wężownicy małej mocy, umieszczonej w palenisku, a przeznaczonej do przygotowywania tylko ciepłej wody użytkowej, zamontujemy w płaszczu kaflowym wymiennik wodny dużej mocy, to możemy wtedy za pomocą trzonu kaflowego, podłączonego do wodnego centralnego ogrzewania, ogrzewać całe mieszkanie lub budynek mieszkalny do 70 m2 lub do 120 m2 (w zależności od zastosowanej mocyi do tego produkować dodatkowo ciepłą wodę użytkową. Kuchnia taka może być zamontowana w jednym układzie hydraulicznym z pokojowym piecem kaflowym, posiadającym wymiennik wodny, z innym kotłem na paliwa stałe, i zamiennie z nim wytwarzać energię cieplną do wodnego centralnego ogrzewania.

Na tych o mniejszej powierzchni, można usiąść lub przebywać w pozycji półleżącej. Gdy poniżej zapiecka znajduje się ława przypiecka, może stanowić ona podnóżek dla siedzącego na zapiecku i jednocześnie stopień, ułatwiający wejście na niego. Sam zapiecek może być jednopłaszczyznowy lub dwupłaszczyznowy. Dwupoziomowy - swym wyższym poziomem - kształtuje siedzisko. Za miejsce do siedzenia z powodzeniem może posłużyć także deka kaflowego ogrzewacza (na zdjęciu - z piekarnikiem).

przeznaczone są tylko dla najsprawniejszych domowników. Ten obok nie należy do najwyżej usytuowanych, jednak nawet na niego, gdy nie ma możliwości na czymś stabilnym stanąć, trudno jest wejść na górę, a jeszcze trudniej zejść. Ułatwieniem mogą być dostawiane kilkustopniowe schody drewniane, które w każdej chwili można przenieść w inne miejsce.

Do wielu z nich, wysoko posadowionych, prowadzi kilka stopni kaflowych lub drewnianych, umieszczonych na stałe w bryle wypoczynkowo-sypialnej. Stopnie mogą wznosić się wertykalnie w prostej linii, mogą być przesunięte w pionie na lewo lub prawo. Ciekawie prezentują się umieszczone w narożniku wypukłym bryły. W nowoczesnych śmiałych formach, projektowane są w

właściwych proporcji. Stopnie z drewna mogą być otwierane i zawierać w środku skrytki. Gdy ściana kominowa jest gruba, można w niej na górze wykonać półki lub zamykane schowki, w których przetrzymywać będziemy rzeczy niezbędne lub nawet zbędne, ale potrzebne w czasie przebywania na zapiecku. W przeciwnym razie, częściej musielibyśmy pokonywać drogę w pionie, podczas logistycznych wypraw po nie. Dodatkowe,

Na zapiecku (podobnie, jak na ławie przypiecka) często leżą koce, różnego rodzaju skóry zwierzęce, mniejsze lub większe poduchy. Niektórzy zlecają tapicerom uszycie - dostosowanego do kształtu zapiecka - miękkiego wyścielenia, użytkowanego jako podkład, umilający chwile relaksu, i jednocześnie wykorzystywanego jako materac do spania. Gdy na wysokości zapiecka znajduje się wnęka, można jej wszystkie ściany, łącznie z sufitem, także tapicerować wybranym oryginalnym obiciem (skórą, tkaniną), dodatkowo pikując ją. Efekt ostateczy bywa piorunujący.

Zapiecek - ulokowany na wysokości typowego łóżka lub krzesła - nie wymaga od nikogo posiadania ponad przeciętnej sprawności ruchowej, by z niego skorzystać. Jest najłatwiejszy do wejścia i zejścia i najbezpieczniejszy dla przebywających na nim dzieci. Generalnie wykonuje się dwa rodzaje zapiecków: posiadające w sobie kanały grzewcze i zapiecki bez kanałów grzewczych. Te nie ogrzewane bezpośrednio od środka,

Platforma kaflowa, na zdjęciu obok, jest rodzajem ogrzewanego napiecka, gdyż umieszczona jest na dece ogrzewacza trzonu nad piekarnikiem. Całość obiektu kaflowego - z ceglanym kominem - jest wyspą, posadowioną w, połączonych ze sobą, dwóch izbach. Można go więc obejść naokoło. Tej szerokości ogrzewany napiecek, i tak ulokowany względem komina, jest wygodny tylko dla jednej osoby w pozycji horyzontalnej. Gdy będzie wykorzystywany jako ciepłe siedzisko, wtedy może z niego skorzystać większa liczba osób. Część z nich będzie miała nogi

Dobrze wykonana kuchnia kaflowa spełnia wszelkie wymagania nowoczesnego urządzenia grzewczego na paliwo stałe. W Niemczech, Szwecji, Austrii, Szwajcarii, Czechach, na Węgrzech i Słowacji kaflowy trzon kuchenny był zawsze doceniany i posiadał swoje honorowe miejsce w kuchni. Tak jest również do dzisiaj. W Polsce - lokalnie, w niektórych regionach - trzony kuchenne były także zawsze obecne w izbach kuchennych i chwalone sobie przez

Obecnie kuchnia kaflowa powraca triumfalnie i zasłużenie na swoje stare, należne jej miejsce. Jest stawiana w nowo budowanych domach i użytkowana przede wszystkim przez młodych ludzi. Nie jest jedynym słusznym wyborem. Kto się do niej nie przekonał, nie musi jej mieć. Budują więc ją Ci, którzy doceniają jej piękno i niekwestionowane zalety. Prawie w całym kraju jest ogromne zainteresowanie tego typu urządzeniami grzewczymi. Można śmiało powiedzieć, że nastąpił renesans kaflowych kuchni. Bo kaflowy trzon kuchenny to coś więcej niż kuchenka gazowa, elektryczna lub mikrofalowa. Coraz więcej ludzi to rozumie i pragnie go mieć u siebie. Tęsknota za „prawdziwą” kuchnią jest tak wielka, że zdunowie mają terminy zajęte na kilka miesięcy do przodu, a kaflarnie i rzemieślnicy wytwarzający metalowy osprzęt do nich, nie nadążają z zaspokajaniem na bieżąco rynku. Ale co ciekawe, młodym ludziom już nie wystarcza bardzo często posiadanie jedynie trzonu kuchennego, bo w mniemaniu wielu z nich, spełnia on tylko część ich marzeń, które kojarzone są przede wszystkim z tęsknotą za wyśmienitym smakiem potraw, którym żywy ogień przekazał swą energię,

wysuszone szczapy drewna liściastego i komorą piekarniczą, w której obrabiane są potrawy podczerwonymi promieniami cieplnymi, wyzwalanymi podczas spalania tego drewna. Dzięki niemu, możemy oczarować podniebienia domowników i gości zupełnie odmiennymi specjałami, od tych przyrządzanych na płycie kuchennej, w piekarniku lub na grillu. A frykasy z pieca chlebowego są niedoścignione w smaku i żadne inne urządzenie grzewcze nie jest w stanie skopiować, jedynych w swoim rodzaju, ich właściwości. Z nim można odkryć na nowo

W czym tkwi tajemnica tego tradycyjnego i klasycznego pieca, rozpowszechnionego na całym naszym globie i mającego niezliczone rzesze zwolenników i fascynatów, których ciągle przybywa? Umieszczone w nim potrawy są nasycane bezpośrednio - w całej ich objętości - prawdziwą energią słoneczną, za pośrednictwem promieniowania cieplnego, wcześniej zgromadzonego w ceramicznej (ceglanej) masie pieca podczas jego rozgrzewania. Promieniowanie to, uwalniane z ceramicznych ścian i podczas spalania drewna, jest identyczne z promieniowaniem słonecznym i posiada wszelkie jego zalety ( Promieniowanie cieplne ). To tak, jakby piec i gotować potrawy za pośrednictwem słońca. Emitowane przez ceramiczne ściany pieca lub uwalniane z ognia promieniowanie podczerwone, jonizuje znajdujące się powietrze we wnętrzu pieca ujemnie i w takim przyjaznym środowisku oddziaływuje na potrawy, przenikając je na wskroś i nadając im unikalne właściwości.

By w pełni wykorzystać rewelacyjne zalety promieniowania i nie osłabić lub wypaczyć jego działania, wszelkie pojemniki typu formy do pieczenia, brytfanny, tygle czy garnki, w których znajdują się potrawy, a także ich przykrycia, nie mogą być wykonane z jakiegokolwiek metalu, tylko z ceramiki (np. fajansu, porcelany), kamionki lub szkła żaroodpornego. Dotyczy to wykorzystania tych naczyń do każdego rodzaju obróbki termicznej potraw w piecu chlebowym: gotowania, duszenia, pieczenia czy zapiekania. Płytki (podstawki) pod pizze, jeżeli są stosowane, powinny być wykonane z szamotu. Chodzi o to, by promieniowanie cieplne nigdzie

swojskie chleby, utrzymujące świeżość przez cały tydzień, bułki (np. na bułkę ziemniaczaną - której wypieczoną skórkę, po wyjęciu z pieca, naciera się czosnkiem - podawaną jako wyśmienity wręcz dodatek do równie przepysznego sosu kiełbasianego), zapiekane w specjalnym pieczywie kawałki podwędzanego mięsa z dodatkami, pasztety mięsne i bezmięsne, ciasta z pasztetami i innymi - błogo drażniącymi podniebienie - farszami, różnorodne pizze, tarty, a także wypieki chętnie konsumowane jako dodatki do piwa. Tego rodzaju wypieki (i każde inne) możemy podawać do specjalnie przygotowanych dla nich rozmaitych

Z jego pomocą możemy przygotować całe obiady i wieczerze składające się po kilka dań, przekąski i podwieczorki na ciepło lub gorąco. Wszelkiego rodzaju zupy i ciepłe do nich dodatki, sosy, dania główne (potrawy mięsne, półmięsne, bezmięsne, potrawy z ryb, z owoców morza), gulasze, bigosy, leczo, gołąbki, przystawki na ciepło (gotowane, duszone lub smażone warzywa, także nadziewane farszem), desery (np. owoce pieczone, duszone potrawy owocowe) -

Wyjęty z pieca, zapieczony w chlebowym cieście-własnoręcznie wyrobionym-na prawdziwym zakwasie, odpowiednio przyprawiony kawał mięsiwa, który w oka mgnieniu uległ zagładzie we wnętrzach niecierpliwie oczekujących na jego upieczenie biesiadników, będzie jeszcze przez wiele godzin tematem dociekań, czy soczyste delikatne jego mięso było wyborniejsze w smaku od okrywającego go pieczywa z połyskliwą skórką, które wchłonęło w siebie część jego aromatycznych soków zmieszanych z przyprawami. Kaczka lub gęś sama w sobie jest smakowita. Przygotowana w piecu chlebowym z nadzianką, to już wirtuozeria smaku. Pieczone prosię, kruche udźce jagnięce, baranie i wszelka dziczyzna wyjęta z pieca chlebowego, pozostawia w pamięci uczestników uczty niezatarte wrażenia smakowe, nie do odtworzenia bez pomocy innego prawdziwego pieca chlebowego. A zastąpić go innym urządzeniem kulinarnym praktycznie się nie da.

perfekcyjnie działającą całość. Piec przemyślany pod względem konstrukcyjnym i materiałowym w oparciu o wieloletnie żmudne badania laboratoryjne i konsultacje z użytkownikami. Posiadający bryłę bardzo trudną do wykonania przez zduna z cegieł szamotowych, ale bliską idealnemu wzorcowi tradycyjnego pieca chlebowego, rozpowszechnionego na całym świecie od tysiącleci. Ukształtowana komputerowo ceramiczna czasza, w sposób równomierny, ogniskuje promieniowanie cieplne w każdym zakątku komory. Konstrukcja geometryczna kopuły

W komplecie z zestawem ceramicznym, dostępne są, specjalnie zaprojektowane dla niego, drzwiczki do zatykania otworu wsadowego, szuflada na popiół (ten na zdjęciu obok akurat jej nie posiada), adapter przyłączeniowy rur dymnych do komina, wyposażony w szyber i wygodny zewnętrzny przełącznik szybra, umożliwiający sterowanie nim za pośrednictwem elastycznego przewodu. Zatem wszystkie potrzebne elementy dla prawidłowej pracy pieca można bezproblemowo zamówić, a przyszłemu szczęśliwemu użytkownikowi tego pieca, pozostaje tylko wymyślić dla niego atrakcyjną obudowę zewnętrzną, by pięknie wyróżniał się z otoczenia. Prefabrykowany ceramiczny piec chlebowy jest urządzeniem w pełni profesjonalnym, bardzo

upiec zarówno steki, jak i małego prosiaczka. Jest świetny do wypiekania pizzy, lazanii, potraw mięsnych i bezmięsnych, zapiekanek, a także do przygotowywania całych obiadów kilkudaniowych. Przystosowany jest do opalania drewnem. By umilić czas oczekiwania na upieczone potrawy, jego palenisko wyposażone zostało w przeszkloną szybę. Umożliwia ona podglądanie igrających płomieni, skracając przez to czas niecierpliwego oczekiwania na pyszności znajdujące się we wnętrzu jego komory.

Nad przeszklonym paleniskiem, a w podłodze komory gotowania i pieczenia piecopiekarnika, znajduje się podwójna płyta szamotowa grubości 6 cm. Gorące gazy drzewne z paleniska przekazują jej swe ciepło, które częściowo zostaje zgromadzone w jej objętości, a częściowo jest wypromieniowywane przez nią do góry, do wnętrza komory z potrawami. Gorące gazy paleniskowe, po nagrzaniu podwójnej płyty szamotowej, unoszą się do góry, oddając swą energię cieplną metalowym ściankom bocznym i sklepieniu, które potem oddziaływują termicznie na potrawy umieszczone wewnątrz komory. Płyta szamotowa, mająca zdolności kumulacyjne promieniowania cieplnego, pełni przy okazji rolę dodatkowego stabilizatora temperatury w komorze. Bezpośrednio na niej można stawiać wypieki, tak jak w piecu do pizzy. To z niej emanuje najzdrowsza energia elektromagnetyczna, wydobywająca z potraw najsubtelniejsze smaki. Aby promieniowanie cieplne - emitowane przez spalane drewno - nie uległo wypaczeniu i nie straciło po drodze ku potrawom swych specyficznych właściwości, dzięki którym są one tak pyszne i wartościowe, jedzenie najlepiej umieszczać w naczyniach niemetalowych (ceramicznych, z kamionki, żaroodpornych).

wyciąg pary (drugi typowy element wyposażenia piekarnika elektrycznego i gazowego), który - zwłaszcza przy włączonym termoobiegu - jest nadzwyczaj skuteczny w odprowadzaniu nadmiaru wytwarzających się oparów. Dzięki inteligentnemu połączeniu tych dwóch systemów (termoobiegu i ekstrakcji pary), możliwa jest obróbka termiczna nawet krańcowo zróżnicowanych rodzajowo produktów względem siebie, jednocześnie umieszczonych na wszystkich trzech poziomach komory. I pomimo odmienności zapachowej poszczególnych potraw, ulokowanych razem (nawet ciasno) w komorze pieca, nie występuje groźba wymieszania się ich woni ze sobą. Każda z potraw zachowuje swą indywidualność. Wyposażenie piecopiekarnika w termoobieg i wyciąg spalin zwiększa zakres jego wykorzystania do obróbki cieplnej praktycznie każdej potrawy, jaka tylko nam się zamarzy. Dzięki specyficznie zaprojektowanemu i odpowiednio ukierunkowanemu systemowi wentylacji, z przodu komory gotowania i pieczenia wywtarza się stale pionowa gazowa bariera termiczna, stanowiąca odcięcie przestrzeni komory. Bez wyłączania termoobiegu i wyciągu pary, możliwe jest każdorazowe otwarcie drzwi piekarnika, bez groźby drastycznego obniżenia temperatury w komorze, choćby piecyk stał na zewnątrz domu. Piecyk posiada możliwość włączenia bocznego oświetlenia wnętrza komory, by można było naocznie wygodnie śledzić postępy obróbki termicznej potraw. Temperaturę wewnątrz komory odczytujemy za pomocą wskazań

komory, i zapobiegnie jej zwęgleniu, gdy zagapimy się. Od piekarnika elektrycznego jest o kilka klas lepszy pod względem jakości przygotowywanego jedzenia. Wyborność smaków potraw z piecopiekarnika można przyrównywać jedynie do potraw przygotowywanych w prawdziwym piecu chlebowym lub do pizzy. Można przyrównywać. Dorównać im one jednakowoż nie są w stanie. Kto jednak jeszcze nie uzależnił się od smaku potraw z jednego z tych pieców, ten nawet nie odczuje co stracił, gdyż nie będzie miał z nimi skali porównania. Piecopiekarnik, podobnie jak piec chlebowy i piec do pizzy, zachowuje większość właściwości odżywczych żywności na niezmienionym poziomie. Jej termiczne przetworzenie, przy dużym udziale procentowym promieniowania podczerwonego, odbywa się w sposób możliwie zbliżony do naturalnego. Dzięki temu każda potrawa obdarzona jest unikalnym smakiem, którego w tradycyjnym piekarniku nie sposób uzyskać. Jedzenie jest i wyśmienite, i wartościowe, o wysokiej jakości biologicznej.

piecopiekarnik dwustrefowego spalania (systemu dopalania gorących gazów drzewnych). Powietrze wtórne dostarczane jest wydłużonym kanałem, w którym wstępnie się podgrzewa, by później - podgrzane - lepiej wymieszać się z gorącymi gazami paleniskowymi i skuteczniej je dopalić. W wyniku tego procesu zwiększa się wydajność pieca,, zmniejsza zużycie drewna i obniża emisja dwutlenku węgla do atmosfery, czyniąc piec przyjaznym i ekologicznym dla ludzi i otoczenia. Aby uzyskać, od chwili rozpalenia, temperaturę wewnątrz pieca - w komorze gotowania i pieczenia - 300°C, spala się ok. 5-7 kg drewna, a później- dla podtrzymania stałej temperatury wewnątrz komory - tylko 1 kilogram drewna na godzinę. Piec potrafi utrzymać w miarę stabilną temperaturę, bez podkładania dodatkowych kawałków drewna, do czterech godzin. Zastosowana w nim izolacja sprawia, że po ośmiu godzinach od wygaśnięcia ognia w palenisku, piec utrzymuje jeszcze temperaturę 100°C. Piecopiekarnik jest w stanie uzyskać nawet temperaturę 400°C w komorze, więc wypiekanie pizzy lub chleba nie jest dla niego żadną trudnością.

Sterowanie temperaturą piecopiekarnika nie jest trudne. Pomimo tego, dla bardzo wygodnych użytkowników, i nie mających zbytnio ochoty na pilnowanie wskazań termometru, opracowano w pełni automatyczny system kontroli temperatury wewnątrz komory gotowania i pieczenia. Na fasadzie, na wysokości przeszklonego paleniska, znajduje się wtedy centralka elektroniczna, na której dotykowo ustala się między innymi zadaną temperaturę w komorze. Dzięki opatentowanemu mechanizmowi dozowania odpowiednio przygotowanej mieszanki gorącego i zimnego powietrza, temperatura w piekarniku jest zawsze stała i na bieżąco kontrolowana. Nie ma ryzyka spalenia jedzenia,czy nieprawidłowego pieczenia lub gotowania. System gwarantuje, bez wahań, stałą temperaturę gotowania i pieczenia wewnątrz komory. Jest idealny dla kucharzy ambitnych i jednocześnie mniej doświadczonych. Pozwala odkryć wszystkie zalety gotowania i pieczenia na drewnie, także tym osobnikom, którzy są w stanie przypalić nawet herbatę. Dostępny jest także w wersji do zabudowy (bez daszka i podstawy). Posiadając nowoczesny front z elektroniczną centralką, łatwo może być zabudowany z innym sprzętem

Dzięki swoim małym gabarytom i możliwości wbudowania w różnego rodzaju zabudowy, piecopiekarnik może być bez przeszkód zamontowany praktycznie w każdym jednym pomieszczeniu budynku. W zabudowie kaflowego trzonu kuchennego zawsze jest ekstra atrakcją obok tradycyjnego piekarnika lub zastępuje go, gdy trzon wyposażony jest w wymiennik wodny do c.o. i tradycyjnego piekarnika nie posiada. W bryle kuchni kaflowej, z wbudowaną dodatkowo płytą ceramiczną i piekarnikiem elektrycznym, będzie zastępował z powodzeniem piec chlebowy. W różnych konfiguracjach może być zamontowany:

Piecopiekarnik w odpowiednio zaprojektowanej zabudowie może występować jako samodzielne urządzenie grzewcze (w pomieszczeniu kuchennym, „piekiełku”), w najbardziej reprezentacyjnym miejscu. Będzie uświetniał izbę swym widokiem, kunsztem przygotowywania świetnych potraw i dawaniem ogniowej oprawy wizualnej z przeszklonego paleniska. Gdy w pomieszczeniu kuchennym nie przewiduje się postawienia tradycyjnej kuchni kaflowej, a jedynymi urządzeniami kuchennymi będą np. indukcyjna płyta ceramiczna, piekarnik elektryczny i kuchenka mikrofalowa,

bez problemu podłączony nawet do kanału wentylacyjnego, przekształconego na dymowy. Zawsze musi mieć zapewniony, czy to w wersji zabudowanej, czy wolno stojącej, odpowiednio umieszczony, stały dopływ powietrza z zewnątrz. Gdy będzie umieszczony w zabudowie, należy przewidzieć dyskretnie ulokowane dojścia rewizyjne i zapewnić właściwe odległości między zabudową a nagrzewającymi się jego ścianami zewnętrznymi. Jeżeli wystrój izby kuchennej, aneksu jadalnego, czy innego pomieszczenia, w którym chcielibyśmy umieścić ten gastronomiczny piecyk, nie przewiduje obecności zabudowanych urządzeń grzewczych, ani żadnych innych urządzeń w jakiejkolwiek zabudowie, a składa się tylko z wolno stojących mebli i sprzętów, to i w takim pomieszczeniu możemy zamontować piecopiekarnik. Można go zamówić w komplecie z podstawą, z którą tworzy wtedy całość i - jako piec wolno stojący - podłączyć do kanału dymowego od góry. Podstawa posiada schowek na drewno. Jest możliwość zamówienia lekkiej i ażurowej podstawy, wykonanej tylko z kątowników.

Piecyk sprawdza się znakomicie jako wolno stojąca mobilna kuchnia zewnętrzna, uświetniająca wszelkie imprezy na świeżym powietrzu. Będąc pokryty podwójną powłoką ochronną, jest odporny na warunki atmosferyczne. W wariancie zewnętrznym posiada, w górnej części, dwuspadowy daszek z kominem i jest posadowiony na podstawie, w której można przetrzymywać opał. Bardzo ładnie prezentuje się na tarasie, przy pergoli i w każdym innym miejscu obejścia i ogrodu. Czy to z daleka, czy z bliska, wygląda jak mały domek z bajki. W wersji zewnętrznej dostępny jest w 26 odmianach. W każdej z wersji (wewnętrznej i zewnętrznej), do piecopiekarnika można zamówić jedną lub dwie półki boczne, które - według potrzeb - bardzo łatwo wsuwa się w niego i wysuwa. Pod drzwiami komory piekarniczej można także zamocować półeczkę, która wykorzystywana jest między innymi do tymczasowego postawienia na niej naczyń z potrawami wyjętymi dopiero co z komory.

To wszechstronne i wysoce użyteczne urządzenie kulinarne można jeszcze bardziej uatrakcyjnić, dołączając do niego boczny grill. Wykonany jest w całości z blachy nierdzewnej inox. Łatwo i szybko wsuwa się go w specjalnie przygotowane dla niego otwory, umieszczone w prawym lub lewym boku mobilnego piecopiekarnika. Z której strony kuchni wygodniej nam go obsługiwać, po tej stronie możemy go na niej zamocować. Grill ma boczne ścianki, zadaszenie i komin odprowadzający dym. Po połączeniu go z mobilną kuchnią, powstaje imponujące, a do tego kompaktowe centrum gastronomiczne, które jest w stanie zadowolić nawet najwybredniejsze gusta i podniebienia. Gdy grill nie jest potrzebny, bardzo łatwo można go zdemontować. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby tego typu gastronomiczny piecyk zabudować na stałe w jakimś zadaszonym zewnętrznym kamiennym kompleksie gastronomicznym. W końcu jest odporny na warunki

Piecopiekarnik może być częścią innego zewnętrznego zestawu przygotowującego smaczne posiłki. Gdy mamy za mało miejsca na wybudowanie stałego kompleksu gastronomicznego lub nie mamy w planach jego budowy, a chcielibyśmy korzystać tylko z przenośnych urządzeń do przygotowywania posiłków na świeżym powietrzu, wtedy bardzo dobrym rozwiązaniem będzie zaopatrzenie się w mobilny zestaw dwóch urządzeń, tworzących elegancką kuchnię polową. Obok piecopiekarnika mamy, wbudowany w blat stabilnej szafki, wydajny grill gazowy w kamieniu wulkanicznym z odchylaną pokrywą i okrągłą umywalkę z kranem, wykonaną ze stali szlachetnej. Szafka z grillem posiada w górnej części dwie szuflady, a w dolnej, za drzwiami, można umieścić butle z gazem, a i tak zostanie

produkowany jest w dwóch wielkościach komory gotowania i pieczenia. Mogą być użytkowane w lokalach gastronomicznych, smażalniach, przydrożnych barach, zajazdach, pensjonatach, gospodarstwach agroturystycznych. Firmy oferujące catering, mogą wykorzystać piecyk do niebanalnej obsługi imprez okolicznościowych, konferencji i szkoleń, pikników, imprez plenerowych. Na różnego rodzaju festynach będą na pewno ustawiały się do niego kolejki wygłodniałych klientów. W domach letniskowych, rybakówkach, nie powinno ich także zabraknąć. A w prywatnych obejściach? Skoro nadają się do zastosowań komercyjnych, to do użytku prywatnego tym bardziej. Każdy inwestor, w zależności od potrzeb, może dobrać sobie piecyk z odpowiednio obszerną komorą pieczenia i gotowania. Rewelacyjnie sprawdza się piecyk podczas różnego rodzaju biesiad, czy uroczystości rodzinnych.